geen doorsnee kinderbeschermer

[Atty van Gijn, Dit is het land waar grote mensen wonen … Tien verhalen uit de praktjik van de kinderbescherming]

Laten zien hoeveel kanten er vaak aan een zaak zitten. En hoe moeilijk het is om wijs te zijn. In Dit is het land waar grote mensen wonen vertelt Atty van Gijn tien verhalen over de praktijk van de Kinderbescherming.

De Kinderbescherming bestaat uit huichelaars. ‘Ze zijn al net als de politie als jij ze nodig heb dan hebben ze het druk maar owee als je fout parkeerd of net 4 km te hard rijd dan zijn ze er als de kippen bij.’ Even googlen op kinderbescherming en Savannah en je zit middenin een forumdiscussie waarin iedereen het beter weet. Wat dat betreft slaat de flaptekst van Dit is het land waar grote mensen wonen de spijker op zijn kop. Er hoeft zich maar ergens een drama te voltrekken, een kind uit huis worden gehaald of juist niet, of wij weten precies hoe het moet. Wij hadden het allemaal anders gedaan. Beter!

collectief schuldig
Dat is nog maar de vraag, zei schrijfster Atty van Gijn onlangs in een interview met het AD. Over de zaak Savannah, het meisje dat vorig jaar vermoord in een kofferbak werd gevonden: ‘Wat daar gebeurd is, is heel erg. Maar al was daar een uur van tevoren nog een gezinsvoogd in huis geweest, dan nog had dit kunnen gebeuren.’. En over de vervolging van de gezinsvoogd: ‘Ronduit verschrikkelijk. […] Het is alsof je een soldaat de oorlog instuurt, de oorlog wordt verloren en die ene soldaat moet hangen. […] Er gebeuren met kinderen dingen die ons allen zeer raken. Wanneer zo'n kind overlijdt, voelen we ons collectief schuldig en dan willen we ook iemand de schuld kunnen geven. Dat wordt dan de Raad of de voogdijvereniging, want die moeten ervoor zorgen dat het met kinderen wél goed gaat. Als de melkboer of de bakker zo reageert, vind ik dat prima en begrijpelijk. Maar dat het OM nu wil dat barbertje zal hangen, vind ik vreselijk. Als ik nog zou werken, dan ging ik de barricades op.’

overnachten
Maar Atty van Gijn werkt dus niet meer bij de Kinderbescherming. Dat dééd ze wel, meer dan vijfentwintig jaar zelfs. Over die tijd schreef ze een boek. Tien verhalen zijn het geworden, over tien kinderen. Die hebben niet helemaal echt bestaan, maar zijn een samenraapsel van verschillende cases waaraan Van Gijn heeft gewerkt. Haar eigen aanpak in die zaken staat centraal. Daaruit blijkt dat ze bepaald geen doorsnee kinderbeschermer was. Zo laat ze de zestienjarige Britta, die haar ’s avonds laat belt vanuit een benzinestation, na enige twijfel bij haar thuis overnachten. Is er de jonge Klaas die samen met zijn zusjes in haar flat kennismaakt met de vader die er ooit vandoor ging. En als de twaalfjarige Malika alleen maar wil praten tijdens het wekelijkse werkoverleg – dan moet het werkoverleg deze week maar wijken voor Malika.

meeslepend
Dit is het land waar grote mensen wonen (naar een tekst van Annie M.G. Schmidt) is een meeslepend boek. Dat komt omdat Van Gijn kan schrijven. Als lezer heb je daarom bij elk kind vanaf de eerste zin beeld. Juist het expliciteren van alle kleine en grote dilemma’s die de mensen van de Kinderbescherming tegenkomen, maakt dit boek ook nog eens heel leerzaam. Prachtig lesmateriaal voor op de agogische opleiding.

Atty van Gijn, Dit is het land waar grote mensen wonen … Tien verhalen uit de praktjik van de kinderbescherming. Amsterdam, Uitgeverij SWP, 2005; 102 blz., € 14,90. isbn 90 6665 666 2.